De Schoonheid van Rome

Zo, het is alweer veel te lang geleden dat ik voor het laatst geschreven heb! Maar nu mijn ouders terug zijn naar Nederland, m’n huisje weer netjes opgeruimd is en m’n werk voor vandaag is gedaan, heb ik dan eindelijk de rust gevonden om een weer een blogje te schrijven!

En in deze blog wil ik jullie graag meenemen naar het prachtige Rome, de stad die mijn hart gestolen heeft. Dat is ook niet zo moeilijk, want in Rome is echt alles te vinden! Het is de stad waar het geschiedenis, shoppen, architectuur, uitgaansleven, religie, toerisme, entertainment en overheerlijk eten bij elkaar komen. Als je iets zoekt, dan vind je dat in Rome.

Een van de mooiste dingen aan Rome, vind ik dat alles door elkaar loopt. Nonnen en rockgitaristen, obers met vlinderdas en peuters, toeristen en de ‘echte romeinen’, door elkaar, naast elkaar en met elkaar. En op die zelfde manier staat er regelmatig een heel oude kerk(of ander monument), midden in een dood normale woonwijk. Rome heeft vele kanten, maar als je goed kijkt, kun je ze allemaal tegelijk zien.

En ik heb veel van die kanten mee mogen maken. Alleen al de afgelopen vier maanden, heb ik Rome vier keer bezocht. En al is dat nog lang niet genoeg om alles te zien, toch voel ik me daar heel erg thuis. De eerste keer Rome kan ik me echter weinig meer van herinneren, toen was ik nog veel te jong. Maar de tweede keer Rome was een echte beleving. Ik en Ronald hebben de stad als hypertoeristen in sneltrein vaart onveilig gemaakt. En al hebben we toen heel veel niet gezien, of bewust overgeslagen, de sfeer van Rome was er zeker. En die sfeer, die verander niet. De derde keer Rome, was mijn gezelschap en beleving compleet anders. Dit keer was ik namelijk met Renée en Bert, onze persoonlijke gids. Heel veel super leuke feitjes en informatie over allerlei moois, gecombineerd met shoppen aan DE straat van Rome, de Via Del Corso. Ondanks de compleet andere toer, blijft het gevoel van de stad het zelfde. Het levendige, hectische, drukke, jonge en toch eeuwen ouden gevoel van de stad, krijg ik telkens als ik Rome bezoek.

De vierde keer was ik er met Marianne, Ronald en Freddie, weer heel anders. Dit keer was ik zelf gids en was het heilig verklaring in Rome. De hele stad was vol gestroomd met katholieken en scouts. Het gaf een religieus en internationaal tintje aan ons weekend, want alle kerken waren tot diep in de nacht open en we kwamen per ongelijk bij een soort EO jongere dag terecht. Maar Rome blijft Rome, het gevoel dat je leeft, dat de stad leeft, dat blijft.

Vorig weekend heb ik, voorlopig voor het laatst, Rome weer bezocht. Dit maal met mijn ouders. Veel rustiger aangedaan, een aantal toeristische trekpleisters overgeslagen en die ingeruild voor wat minder bekende, minstens zo mooie plekken. Maar het was toch weer ECHT een weekendje Rome. Want zodra je de straat hoek om loopt, en weer een plein met fontein, kerk en een enorme hoeveelheid mensen ziet, voel je gewoon wel waar je bent.

Helemaal de waarheid gesproken heb ik niet, er is één ding dat Rome echt mist: Rust. Overal auto’s, overal mensen, toeristen, verkopers, trammen, bussen… zelfs in het park (villa Borghese), ben je niet veilig voor alle drukte. En dat is de reden dat is een van de redenen dat ik zo ongelofelijk blij ben dat ik in Venafro woon… en niet in Rome. ’S Ochtends mijn gordijnen open trekken, en de mist over de bergen zien trekken, tja… daar kan geen stad, zelfs niet Rome, tegen op.

Er staan wat foto’s van mijn favoriete plekjes in Rome online, en ik zal jullie snel weer verblijden met een blog vanuit het zonnige zuiden!

Liefs

Michelle