Italiaans Autorijden

2 mei 2014 - Napels, Italië

Blogs schrijven is maar lastig als er zoveel leuke dingen gebeuren om je heen! Ik heb er nauwelijks de tijd meer voor. Maar vandaag heb ik wat tijd gevonden, nu is het alleen de vraag, waar zal ik eens over schrijven? Er is zoveel om over te vertellen! Hopelijk krijg ik al mijn ideeën nog in blogs verwerkt. Want ondertussen heb ik hier nog een kleine negen weken te gaan, voor ik alweer terug naar Nederland moet. Maar goed, voor die tijd hoop ik nog veel blogs te kunnen schrijven!

Ik heb er al eerder over geschreven en iedereen kent het stereotypen: Italiaans autorijden. Net als de hoeveelheid zon, neemt ook de hoeveelheid deuken in de auto’s toe naar maten je verder in het zuiden van Italië komt. Regels verslappen of zijn zelfs geheel afwezig. Een voorbeeld daarvan heb ik jullie al eerder gegeven, toen Renée werd aangehouden omdat ze zich aan de snelheid hield. In de omgeving van Venafro geld op bijna alle wegen een snelheidslimiet van 70. En dat terwijl je er makkelijk 100 kunt, en dat weet ook iedereen. Echter zetten ze er in Italië dan een bord van 70 neer, omdat ze weten dat een beetje Italiaan, toch minstens 20 kilometer boven het snelheidslimiet gaat zitten.

Ook het kruispunt in Venafro, met de stoplichten, wat ik in een van mijn eerste blogs vermelden, blijkt z’n verhaal te hebben. De stoplichten werken namelijk niet, maar dat hebben ze ooit wel gedaan. Italianen zijn echter ongeduldig, en wachten dus niet tot hun stoplicht groen word, maar rijden gewoon door. Wat leiden tot behoorlijk wat ongelukken. Ergens zijn de stoplichten kapot gegaan, en dat bleek veel minder problemen op te leveren. Nu rijden we elkaar af en toe klem op dat kruispunt, maar ongelukken gebeuren er nooit. En de stoplichten? Tja, die dienen als kerstverlichting.

Laatst ging ik Freddie, Marianne en Ronald ophalen op Ciampino, een vliegveld bij Rome. In de spits. Heel leuk, vooral als op de meest rechterbaan alles stilstaat, maar op de baan ernaast gewoon 120 gereden word. Hééél handig als jij er bij die afslag af moet. Tijdens dat zelfde weekend, zijn we naar Monte Cassino gereden. Ergens tijdens die rit plakte ik Freddie bijna tegen de vooruit, zo hard moest ik op de rem, het stoplicht bleek namelijk WEL te werken hier in Cassino… die zag ik even niet aankomen. De meest spannende dingen heb ik in Napels beleefd. Nu staat Napels al bekend om z’n helse autorijden, zelfs veel Italianen wagen zich er niet aan. Waar je in Rome een soort levend ‘Frogger’ speelt als je de weg over steekt, is in Napels de weg oversteken meer een zelfmoord actie. OVERAL maar dan ook OVERAL zijn auto’s! Je weet nooit van welke kant ze komen, waar ze heen gaan... heel spannend.

Met Renée en Bert ben ik naar Pompeii gereden, klein navigatie foutje zorgde ervoor dat we op een rotonde uitkwamen. Hij had wel wat weg van het Keizer Karel, in Nijmegen. Maar dan twee keer zo klein (op een één baans rotonde passen makkelijk 4 auto’s naast elkaar), zonder regels en zonder stoplichten… dat was op z’n minst interessant te noemen. In Napels is ook de regel voor parkeren heel duidelijk: Bij fileparkeren: één deuk voor, en één deuk achter erbij. Want je moment om te remmen, is het moment dat je de auto voor of achter je raakt.

Gisteren gingen we Pizza eten in Napels, Nikandro reed, en we pakte per ongelijk de verkeerde afslag de snelweg af. Wat zou ik dan dan? Tja, shit happens, volgende oprit de snelweg weer op. Wat doet een echte Italiaan? HOP auto stil, in z’n achteruit, terug de snelweg op. Ik dacht dat ik dood ging.

Ik kan nog talloze andere voorbeelden geven van spannend rijden in Italië, maar het is iets wat je zelf mee moet maken. Eerlijk is eerlijk, ik rijd inderdaad ook behoorlijk Italiaans, al zul je mij niet snel achteruit een snelweg op zien rijden. Helaas is aan de auto ook te zien dat hij Italië heeft beleeft…

Liefs Michelle

Ps: Ik krijg heel veel leuke reacties op mijn blog! Dank jullie wel daarvoor! Als er nog mensen zijn die specifieke dingen willen weten over Italië, of over dingen die ik hier beleef… mijn blogs staan open voor verzoekjes en suggesties!

Foto’s

5 Reacties

  1. Ronald:
    2 mei 2014
    Weer een leuk en meeslepend verhaaltje Michelle! (Helaas) herkenbare situaties ;-) Vooral het kruispunt in Venafro blijft een 'try before you die' en is eigenlijk gewoon een test wie de grootste ballen heeft ;P Ik zie nu al een probleem met inburgering over 9 weken....
  2. Karin:
    2 mei 2014
    Brrr, dat autorijden daar lijkt me dus helemaal niets. Een keer in Engeland voegde m'n chauffeur uit op een invoegstrook. Dat was genoeg spanning voor tien jaar. Je schrijft het leuk op Michelle.

    Straks in Nl kun je weer op de fiets. :-)

    PS. Fietsen in Italië? Doen ze dat ook?
  3. Godelieve:
    2 mei 2014
    O jee, mijn arme autootje!
  4. Ria Dernison:
    3 mei 2014
    Leuke verhalen, Michelle!
  5. Annelies Smits:
    6 mei 2014
    Dat wordt straks weer wennen op de nederlandse wegen! Michelle in de auto met italiaans temperament en rijstijl!
    Heb weer genoten van je verhaal!