Antipasti, Pasti, Carne, Dolce

Italianen zijn ontzettend gek, en dan vooral op eten. Dit is natuurlijk algemeen bekend, maar ik zal jullie er nu de grappige ins-en- outs van vertellen.

Het eerste wat me opviel was dat ze hier op neuromed een inimini kleine magnetron hebben staan, en dat het ding tijdens lunch tijd echt overuren draait! Brood eten als lunch hebben ze hier echt nog nooit van gehoord… Iedereen neemt een lekkere pasta, pizza, ovenschotel of wat dan ook van huis mee en warmt die op. Dit zorgt dus echt voor een rij voor de magnetron waar je u tegen zegt! En niet dat ze dan allemaal één bakje met eten bij hebben, nee het liefst hebben ze er drie of vier bij. Eentje met warme groente, en de andere twee met pasta of iets dergelijks. En als dan iedereen z’n eten warm heeft, rollen ze allemaal hun eigen placemet uit (die ze ook weer van thuis mee nemen) zetten ze hun eigen kopje en bestek netjes neer, pakken ze hun eigen servetjes… alsof je een sjeik diner gaan houden. Maar dan wel uit plastic tubberware bakjes. Eenmaal aan tafel is je eten absoluut niet veilig, want jou eten blijkt niet echt van jou te zijn. Meer een soort tapas, iedereen neemt wat mee, en dan deelt iedereen weer uit. Bijzondere gewaarwording.

Laatst ben ik een avondje wezen stappen met vrienden, in de stad Isernia. Daar hadden ze een soort vierentwintiguurs winkeltje vol met snoep en koffie automaten… we waren daar om drie uur ’s nachts omdat een aantal kerels zo nodig warme chocolade melk wilde (is weer eens wat anders als bier). Maar behalve snoep in alle soorten en maten, kon je hier ook alle ingrediënten voor pasta uit de muur trekken. En dan nog niet in een soort, nee gewoon een volle automaat met verschillende soorten pasta, verschillende sauzen, verschillende soorten ham etc. Ik heb echt mijn ogen uit staan kijken… welke malloot wil er nou pasta maken om vier uur ’s nachts?

Met die zelfde vrienden heb ik de volgende dag geluncht. Maar twee van deze vrienden spreken engels, maar voor eten is geen taal nodig, zo bleek wel. Iedereen had wat meegenomen om klaar te maken (of het was al klaar). De traditionele Italiaanse manier, dus om 11 uur spraken we af, om half 1 was iedereen aanwezig (Italianen zijn niet zo precies qua tijd) en begonnen we onze maaltijd voor te bereiden. Met veel ongein, een soort catwalk modeshow door de kerels en zang en dans uitvoeringen van Lady Gaga zaten we uiteindelijk om 2 uur aan tafel voor het voorgerecht, de antipasti, bruchata, geroosterd brood met tomaten salade. Niet heel veel later volgde de pasti, pasta pesto met stukjes gekookte aardappel. Toen had ik mijn buik al vol, en gelukkig bleek ik niet de enige want er werd een ‘pauze’ ingelast om het vlees op de bbq te gooien. Veel gekke foto’s, sketches, parodieen, zumba lessen en andere gekkigheden later, was het half 5 en tijd voor ons hoofdgerecht (even onthouden, dit was lunchen toch?). De Carne was een complete barbecue, braadworstjes, karbonade, speklappen, knakworstjes, spareribs, ze hadden het gelijk, en in hoeveelheden waar je u tegen zegt. Als laatste volgde de ‘Dolce’ het toetje dus. Een oreo cake, een kokoscake met nutella en gesuikerde wafels. Ik heb nog nooit zo’n lekker toetje op! Tegen de tijd dat we van tafel gingen, was het 7 uur… en toen moest er nog gedanst worden (just dance op de wii, niets traditioneel italiaans aan dus). Toen ik ’s avonds om half 10 thuis kwam, hoefde ik echt geen avond eten meer, maar wat een geweldig gekke dag heb ik gehad! Het is me wel duidelijk, lunchen met vrienden betekend niet  ‘even een uurtje aan tafel’ het is een dag vullend programma, eentje die we in Nederland ook wel in mogen voeren!

Liefs

Michelle

Ps: De foto’s van de verkleedpartijtjes en dansacts mogen helaas niet op mijn blog (niet heel onbegrijpelijk) maar de snoep automaat met pasta, de ‘dolce’ en een foto van mij tijdens de lunch zal ik in de foto’s zetten ;).

Pps: Wat grappig, een blog over italiaans eten, waar niet een keer het woord pizza in valt!