ID kwijt, Raampje open… Ronald Dood?

Nu de aandacht is gewekt zullen we beginnen met de bevestiging dat Ronald niet echt dood is. Sterker nog, hij (lees: ik) heeft de eer een blog te schrijven voor Michelle, over wederom een fantastisch weekend Italië.

Het verhaal begon op de donderdagavond. Rome Termini was ons meeting point en dit was het begin van een weekend Rome.  Althans, dat was de planning…. Nu is algemeen bekend dat planning vaak in het water vallen en zo ook deze, want bij aankomst op de terminal in Ciampino Airport bleek mijn ID-bewijs verstoppertje te willen spelen en was deze spoorloos verdwenen. (tot op de dag van vandaag lijkt hij het spelletje te gaan winnen) . Zorg voor later want het was al laat, dus eerst naar het Hostel, eten en slapen.

De vrijdag begon moeizaam om 10 uur  met een bezoekje aan zowel de politie als de Nederlandse ambassade. Gelukkig kon alles terplekke geregeld worden en waren we om 15:00u volledig klaar om Rome te gaan ontdekken. Toen nog ongeveer 24u over om de hele stad te zien… Nu zou je denken dat we tot die tijd niks van Rome hebben kunnen zien. FOUT! Op de route naar de ambassade lag, volledig onverwacht, een van de mooiste pleinen van Rome (Flaminio) Met zekerheid een pleintje waar we anders niet waren gekomen. Elk voordeel heeft zn nadeel dus….

Toen de trip Rome. In sneltrein vaart langs St Pietersplein, Piazza Navona, Pantheon, en alles wat daar tussenin lag. Erg gaaf! Wat een angstaanjagend groot gebouw die St Pieters basiliek!! Daarna volgende een hoogtepunt van het weekend. Na het eten hoor je namelijk traditiegetrouw een dolce te eten. Deze keer geen betonblokcakes of mierzoete koeken, maar een origineel Italiaans ijsje en een warme nutella crêpe… Niet zo spannend maar wel een beleving als die gegeten wordt aan de rand van Rome’s bekendste fontein (Fontana di Trevi aka de Trevi fontein).  Om de avond nog maar even in stijl af te sluiten een bezoekje aan een lokale Pub waar een coverbandje van Coldplay optrad. Op de terugweg naar het Hostel nog ‘een kerkje’ gezien, maar deze wekte niet genoeg aandacht om even te kijken…. (was dit terecht???)

Zaterdag, laatste dag Rome.. Wat willen we nog zien? Natuurlijk mist op het lijstje nog het Colosseum en de Spaanse trappen. Zo gezegd zo gedaan… Wederom kwamen we onderweg dat kerkje tegen van de zaterdagavond. Mmmm, hier zijn we inmiddels 2x langs af gelopen, wat zou het zijn? Toch even opzoeken. Met diepe schaamte bleek, dat dit ‘kerkje’ een zeer bekende kerk te zijn, genaamd de Sante Maria Maigorre. Cultuur barbaren!! Eind van de middag de trein gepakt naar Venafro, om de Hometown van Michelle te bekijken en uiteraard kon ze vol trots haar gigantische kamer laten zien! (verstopt achter een gordijntje) Ook hier was weer een onverwachte wending, want bij aankomst bij de auto, bleek het raam nog (een stukje) open te staan. Nu staat Italië bekend om haar zon, maar toch was het weekend vooral gevuld met regen, en daardoor de binnenkant van de auto ook.. Whoeps! ( en de stand van 1-1 in domme acties).

Die avond trad een Italiaanse vriend op in Isernia met zijn Country bandje. Voor aanvang, was een podium vol instrumenten en een beetje carnavalsgedachte dé uitgelezen kans op een gave actiefoto (deze is ook toegevoegd) Het was een onbeschrijfelijke avond, die begon met een Italiaan die “Slaap kindje slaap” perfect wist te zingen, een heerlijk Belgisch biertje en deuntje als “Country Roads” Hoogtepunt van de avond was het lied ‘Raise the moon’ speciaal opgedragen aan Michelle, en tot drie keer toe werd gespeeld.

De zondag was de dag waarop luiheid heerste en ook Venafro praktisch uitgestorven is. Het weer was niet super dus besloten om een route met de auto te rijden. Buiten een aantal ontzettend mooie uitzichtmomentjes, ook besloten om een berg te gaan beklimmen met de auto. Er stond netjes een route aangegeven en aangezien er sneeuw op de berg lag, was dit genoeg reden om naar boven te willen. Helaas stond na 2,5km een bord wat aangaf dat we niet verder mochten vanwege steenlawine gevaar. Mmmm, we willen wel sneeuw zien, maar dit is niet handig.. We willen nog niet dood, dus toch maar omdraaien.. (lees: dit was het laatste deel van de titel) Gelukkig bleek dit niet de enige berg te zijn in dit gebied. Berg nr 2 was er een waar op voorhand stond aangegeven dat deze 20 haarspelbochten had. Nou, mooie uitdaging om ze ff allemaal te rijden… Het einde van de route is vastgelegd op foto … Hoezo geen sneeuw tijdens carnaval? Je moet er weliswaar iets verder voor rijden, maar het ligt er wel degelijk!!  Hierbij was ik vergeten te vermelden dat nog geen 24u geleden we nog een ontzettende zonnebril foto bij het Colosseum konden maken… Een wereld van verschil!!

Ook dit weekend was er weer een optocht in de buurt van Venafro. En aangezien het carnaval is, was dit wel een goede timing om toch nog een beetje carnaval mee te krijgen. Een compleet andere beleving maar erg gaaf! Helaas was dit ook weer het einde van een weekend Rome en Venafro. Uiteraard is nog lang niet beschrijven wat we allemaal gezien hebben, maar de impressie is gemaakt.

Deze dagen hebben mij laten volledig laten snappen waarom Michelle hier zit en wat er zo mooi aan Italië is.

Groetjes, Ronald

Ps, wistjedatje: Michelle is al volledig ingeburgerd in de Italiaanse manier van rijden! Het gele kenteken verraad haar, maar verder is  er geen verschil

Pss, wistjedat: “Vaffanculo” – “tot ziens, was gezellig” betekend. (althans dat is wat ik te horen kreeg toen ik wegging…..)