Mia Mamma Italiana

Soms mis ik Nederland wel even. Gewoon even thuis zijn met de familie. Gezellig met z’n alle aan de keukentafel voor het avondeten, even op de bank een kopje koffie. Was voor je gedaan, eten gekookt, huis schoon… tja, wonen bij je ouders is zo makkelijk!  Hier in Italië moet ik zowel de gezelligheid als het gemak missen. Mijn huisgenootje Michaela heeft dat prima opgelost, zo’n twee a drie dagen per week komt haar moeder even hier wonen. Die kookt dan heerlijk, maakt het hele huis schoon, doet de afwas en de gewone was.

Ze loopt de hele dag rond in een soort roze huispak en spreekt geen woord Engels, maar het is zo’n lief vrouwtje! Sinds ze er achter is dat ik hier ook woon en ik geen ouders heb die voor me zorgen (tja dat gaat zo lastig vanuit Nederland) heeft ze me geadopteerd als tweede dochter. Zodra ik thuis kom springt ze op om koffie voor me te maken, ik mag de afwas niet aanraken want die doet zij voor me en ik kom niet van de keukentafel weg zonder haar (overheerlijke) eten geproefd te hebben. Als ze even de kans krijgt, doet ze ook nog mijn was voor me. Communicatie is lastig, maar dat weerhoud haar er niet van om aan een stuk door te babbelen. En zo zitten we vaak samen met z’n drieen of vieren (Ilaria is er ook regelmatig bij) aan de keukentafel voor het avondeten of de koffie. Toch nog de gezelligheid van thuis! Ik heb nu gewoon twee moeders, een Nederlandse en een Italiaanse. Oh mam (Nederland) je krijgt de groeten van m’n Italiaanse moeder!

Liefs 

Michelle

Ps: Ik hoop snel nog een keer wat uitgebreiders te kunnen schrijven! Zelfs hier in Italië heb ik nergens tijd voor!