Carnaval, maar dan hééél anders!

Hallo! Leuk dat jullie nog niet zijn afgehaakt ;)

Afgelopen zondag ben ik mee geweest met een toeristisch tripje, georganiseerd door het toeristisch punt van Isernia. Degene die dat bureautje runt, is Barbara. Een schat van een vrouw, die zelf meerdere malen naar het buitenland verhuist is. Toen ze hoorde dat ik meeging, heeft ze twee studenten die af en toe bij haar werken, gedwongen mee te gaan, om als tolk te dienen. Federica en Stefano hebben me de hele reis vermaakt, onder andere door me Italiaanse (scheld)woorden te leren. Twee geweldige mensen!

Bij het tripje waren, behalve de twee studenten, alleen maar ‘oude mensen’ aanwezig, die allemaal in het dialect van de regio spraken mee. Nou ik begrijp al geen woord Italiaans, en dan gaan ze nog in dialect tegen me aanpraten ook! Het zorgde voor een paar hilarische momenten. De bus vertrok om 9 uur, en we arriveerde zo rond elf uur in een oud kasteel, wat bekend stond om zijn prachtige Freso’s. Na een rondleiding zijn we uitgebreid gaan lunchen en daarna zijn we meegenomen naar het dorpje Tufara.

In dit dorpje, heb ik de cultuur achter Carnaval mee mogen maken. Er was een ‘optocht’ van de verschillende manieren waarop Carnaval gevierd word in Italië. Stel je bij optocht niet voor wat wij in Nederland hebben, het is volslagen anders. De verschillende ‘culturen’ liepen drie uur lang de zelfde ronde, over een plein, door een kasteel, door het dorp. Maar in plaats van een looppad, liepen ze gewoon tussen alle mensen door, zootje ongeregeld dus… Echter was dat nou juist wat het zo geweldig maakte. Met behulp van bellen, trommels en muziek instrumenten, kondigden ze zichzelf aan. De meeste Kostuums waren monsters, veelal ‘getemd’ door een net zo enge eigenaar. In sommige gevallen rende deze monsters heel hard op mensen af, om ze de stuipen op het lijf te jagen. Gezien de meeste monsters zwart geschminkt waren, gaven ze ook iedereen die te dicht bij kwamen, ook een flinke veeg over hun gezicht, zo kon je er precies uithalen wie telkens met z’n neus vooraan stond (kun je nagaan hoe mijn gezicht er na die drie uur uitzag).

Het meeste indruk heeft de ‘rendieren groep’ op mij gemaakt. Een groep mensen verkleed in bont met een enorm gewei up hun hoofd. Ze liepen allemaal in de zelfde pas, en droegen enorme bellen om hun lijf. Het zorgde voor een enorm veel kabaal, maar wel mooi kabaal. Ze deden een soort dans waarbij ze een voor een hun gewei afzetten en ‘stierven’

Later op de avond (zo rond 7 uur) begon het donker te worden en begaven alle groepen zich naar een plein waar een aantal ‘ontsnapte’ monsters, op alles klommen wat ze tegen kwamen. Het plein was langwerping en liep op. Helemaal aan de voorkant was een trap, helemaal achteraan een kasteel. Dit zorgde voor een soort natuurlijk podium. In de smalle straatjes ernaar toe stonden de groepen, met hun drums en bellen. Door dat je er midden in stond, en het geluid overal vandaan kwam, voelde het bijna alsof je er deel van uit maakte. Je was niet zomaar toeschouwer, je werd meegesleurd in hun verhaal. Een voor een kwamen de groepen daarna het ‘podium’ op, begeleid door vuurspuwers en vuurwerk. Er werd nog wat uitgelegd over de kostuums en het verhaal. Het was een enorme festiviteit, ontzettend gaaf om mee te maken, en vooral ook heel erg intens! Het gevoel wat ik er bij kreeg is niet te beschrijven. DIT was nog eens ECHT cultuur snuiven! Met carnaval zelf is in een dorpje vlak bij mij, een van de gaafste groepen nogmaals te zien. Volgens Barbara is dat nog veel intenser, dus zeker weten dat ik daar nog even ga kijken!

Liefs,

Michelle

Ps: Ik heb een mapje Carnaval aangemaakt (bij de foto’s) dan kun je een beetje meemaken hoe het er uitzag!

Pps: Oh, ik ben ook nog geïnterviewd, helaas is het niet uitgezonden, maar ik ben wel geciteerd in de krant.