Lenteviering

Normaal is blog schrijven makkelijk, het gaat vanzelf. Vandaag is echter mijn inspiratie echt heel erg ver te zoeken. En dat is niet omdat ik niets heb meegemaakt, ik maak zoveel mee dat ik de helft straks al vergeten ben nog voor ik in Nederland terug ben. Het liefst zou ik alles opschrijven, maar daar heb ik simpelweg de tijd niet voor.

Ondanks mijn lak aan inspiratie, wil ik toch graag mijn ervaring van afgelopen woensdag met jullie delen! Italianen zijn namelijk dol op lente, omdat het dan eindelijk warm word. Hier vinden ze het namelijk rot weer als het onder de 20 graden komt. Momenteel onweert het, dus komen ze gewoon hun huis niet uit. Anyway, afgelopen woensdag was de laatste dag van de winter, en dat moest gevierd worden! Hier in Venafro is het de gewoonte om dat te doen met acht kampvuren, verspreid door het hele dorp. Iedere club of buurt die wilde maakt een kampvuur. Het grootste kampvuur was natuurlijk van de scouting, die verkocht hapjes en drankjes voor een klein prijsje, om de club te sponseren.

Daarna was eten (en drinken) bij bijna elk kampvuur gratis. Iedereen deed z’n bijdrage en eten dat typish van Venafro of omgeving was werd uitgedeeld. Een heerlijke pasta met kikkererwten, een soort aardappel/groente/kaas puree, lasagne, kaasbrood, zoetigheid in alle soorten en maten en heerlijke rode wijn! Alles werd gratis uitgedeeld aan iedereen die wilde. Het was een super avond, die ik samen met Igor, Maria Elena en een aantal van hun vriendinnen gevierd heb. Ook het neefje van Igor (William, 4 jaar oud) was er bij, kleine pyromaan dat het is, was hij constant takken in het vuur aan het gooien, samen met een ander groepje kinderen.

Dat vond ik een van de mooiste dingen aan die avond, dat jong en oud, modern en ouderwets helemaal door elkaar heen liep. Sommige kampvuren waren meer voor de jeugd, met salsa achtige muziek en veel dansende ‘jeugd’ terwijl bij andere vuur het vermaak bestond uit een oud mannetje met een tamboerijn. Maar iedereen was welkom bij elk kampvuur, tussen alle jeugd en senioren rende en sprongen de jonge kinderen vrolijk rond. Iedereen was sociaal en vriendelijk naar elkaar, iedereen had respect voor elkaar. Geen geduw en getrek wanneer er mensen met eten langskwamen, iedereen wachtte netjes op zijn of haar beurt, bij het kampvuur was er voor iedereen plek. Misschien is het omdat het een klein dorp is, iedereen kent elkaar, maar het valt me altijd op hoe veel socialer mensen hier naar elkaar toe zijn, dan ze in Nederland zijn.

Ik zal wat foto’s van deze hele bijzondere, super avond in een mapje op mijn blog plaatsen, zodat jullie een impressie krijgen van het er uitzag.

Grappig genoeg, ik ben zondag ochtend rond 11 uur begonnen met het schrijven van deze blog en hij is nu pas af. Wauw, meest inspiratieloze blog so far, hopelijk schijft mijn volgende blog zichzelf gewoon weer ;).

De groetjes aan iedereen in Nederland,

Liefs

Michelle