Het went niet

In Italië wonen went niet, godzijdank niet. Iedere dag als ik terug rijd van mijn werk, en het licht weer op en andere manier op de berg zie schijnen denk ik weer: ‘wauw, had ik NU mijn Camera maar bij’. Gelukkig heb ik dat niet want dan had ik nu heel veel foto’s van de zelfde berg gehad. Maar het is gewoon prachtig, hoe een wolk over de berg kan kruipen of de zonsondergang hem rood laat lijken. En nee, dat went  dus niet. Ik kan, als ik dat wil, iedere dag het gevoel hebben dat ik op vakantie ben. Vooral in het weekend, als ik een wandeling door het dorp maak, of de berg op, voelt het als een mini vakantie.

< Dat mag je wel prachtig noemen toch?

De afgelopen week zijn Renée en Bert hier geweest, die hebben mogen ervaren op wat voor geweldige plek ik hier zit. We hebben samen een aantal prachtige plekken bezocht, Rome natuurlijk, maar ook het Monte Cassino, het paleis van Caserta en Pompeii. Deze dingen zijn allemaal op ongeveer een uurtje rijden van mijn huis, en het gevoel wat ik daarvan krijg is eigenlijk niet te beschrijven. Het is heerlijk om telkens weer wat nieuws te zien, om weer echt te genieten van iets wat zo dichtbij is, het zonnetje erbij, nou ik ben gelukkig!

Monte Cassino is persoonlijk wel mijn favoriet. Een prachtige abdij boven op een berg, met een uitzicht waar je u tegen zegt. De gehele abdij was wit, met prachtige beelden en een ontzettend overdadige kerk. Een hele rustgevende, inspirerende plek en dat zo dichtbij huis!

Regelmatig moet ik mezelf er even aan herinneren dat ik toch ECHT in Italië woon, want het voelt heel vaak onrealistisch, alsof ik een beetje zit te dagdromen. Maar het is gelukkig allemaal hartstikke echt! Straks ga ik een stukje hardlopen tussen de bergen (Vooral niet op, je kunt ook overdrijven), even genieten van het feit dat het hier om 7 uur ’s avonds gewoon nog steeds 20 graden is. En dat is ECHT echt ECHT zo!

Ik weet dat ik al een tijdje niet meer geschreven heb, maar jullie krijgen dit weekend een lekker uitgebreide blog van me, dat beloof ik! Inspiratie genoeg!

Liefs

Michelle

Ps: Renée kon trouwens ook niet zo goed wenen aan Italië, nee dat is niet waar, ze kon heel prima wennen aan Italië, maar het Italiaanse autorijden was een ander verhaal. Ze hield zich braaf aan de snelheid, wat echt niemand hier doet, en werd dus ook binnen vijf minuten van de weg afgehaald door de politie. Want iemand die zich HIER aan de snelheid houd, die moet wel iets fout doen. (Sorry Zus, ik vond het verhaal te leuk om niet te vertellen ;) ).

Pps: Een paar foto’s van dit heerlijke land en het weekje met Renée en Bert zal ik ook online zetten!

Ppps: Ik heb trouwens nog geprobeerd om een dag lang alle  kerken die ik tegen kwam in Rome op de foto te zetten, mijn Camera was na een halve dag leeg… ‘Hee kijk een kerk!’ aldus Bert.